Ποίηση κοινωνική
Άτιτλο 30817 :
Τα σύννεφα ομοιάζουν με αφράτα βουναλάκια χιονιού.
Στη όψη τους, σου προκαλείται πόθος μικρού παιδιού.
Να παίξεις μαζί τους θέλεις.
Να τα ισοπεδώσεις ή να βουλιάξεις μέσα τους.
Φαίνονται τόσα ανάλαφρα.
Τόσο καλοσχηματισμένα.
Τώρα
Βρισκόμενη ανάμεσα τους, αντιλαμβάνομαι την ομορφιά τους.
Βλεμματικά περιπλανώμενη σε μια ατελείωτη άσπρη έρημο,
Φανταστικές τρύπες ανακαλύπτω!
Μου προκαλείται η επιθυμία να βουτήξω
Επιδιώκοντας να ανακαλύψω το άγνωστο.
Δεν πρόκειται για μαύρη τρύπα ωστόσο.
Μπορετό να αντικρύσεις τη γή διαμέσου της.
Βρίσκομαι αντίκρυ λοιπόν της πραγματικότητας .
Συνειδητοποιώντας τη δυσκολία να την αποφύγω,
Διαβαίνω εξαναγκαστικά του κενού,
Και πετώ.
Πετώ!
Πετώ!
Και καταφέρνω να παρατείνω τη ψευδαίσθηση.
Ώσπου προσγειώνομαι απότομα στο έδαφος.
Και μονολογώ πριν ξεψυχήσω
Μα, τι γλυκός θάνατος!
Άτιτλο
Είναι η μέρα σου
Είναι η μέρα που όλοι θα σε σηκώνουν
σαν βασιλιά και στο άκουσμα του ονόματος σου θα αρχίζουν προσευχές και θα ανοίγουν πόρτες
Είναι η μέρα που θα γίνεις διάσημος χωρίς ιδιαίτερο κόπο
Είναι η μέρα που ακόμη και αν δεν ήθελες να την ζήσεις , την έζησες με τιμές.
Είναι η μέρα σου.
Η μέρα που όλα τα όργανα θα καιροφυλαχτούν για σένα
μόνο και μόνο από υποχρέωση.
Είναι η μέρα που ακόμη και οι πιο αδιάφοροι,
θα ενδιαφερθούν , θα νιαστούν.
Είναι η μέρα που ύπαρξη σου
θα γεμίσει κεφάλια αδιάφορων,
προβληματισμούς.
Είναι η μέρα σου
Η μέρα του θανάτου σου.
Μέσα στο αυτοκινητό σου.
Η μέρα που πέθανες.
Τρελοί 301219
Επονομαζόμενοι τρελοί
Ασυνείδητα προκαλούνΑναστατώνοντας τη πρεσβέουσα κουλτούρα
Ηνιοχοι του απρόσμενου,
Προβαίνουν κατά φορές
Σε απρόσμενες συμπεριφορες , απρόσμενους μονόλογους
Πλήττοντας την ομοιομορφια
Διαταρρασοντας την κανονικότητα
Δημιουργώντας κυματα χαράς ή γέλιου.
Και οι κοινοί,
Δεν καταλαβαίνουν καν
Ποσό ελεύθεροι από τα δεσμά της κουλτουρας
Ζουν αυτοί οι τρελοί.
Η κουλτούρα Π2220
Η κουλτούρα αναπαράγεται όταν μιλώ.
Η κουλτούρα αναπαράγεται όταν δουλεύω.
Η κουλτούρα αναπαράγεται όταν γράφω.
Η κουλτούρα αναπαράγεται απο το τρόπο που μετακινούμαι και υπάρχω.
Απο το τρόπο που τρώω.
Απο το τρόπο που διασκεδάζω.
Η κουλτούρα είναι συνώνυμο της φθοράς και αλλοίωσης
Και όμως!
Για να συνυπάρχω αρμονικά με αυτή
Οφείλω τυφλά και παθητικά να την υπηρετώ
Εξασφαλίζοντας έτσι την συνέχεια της
Διαφορετικά
θα με οδηγήσει σε θάνατο .
Ατιτλο 28620 :
Ψάχνουν να σε βρουν
Σε αναζητούν
Μα γιατί ;
Τι θα κάνουν όταν σε βρουν ;
Θα καταπιεσουν κάθε προσωπική σου βούληση
Στο όνομα της σωτηρίας σου.
Ψάχνουν να σε βρουν .
Σ'αναζητουν
Χωρίς να αναλογιστούν
Από τι προσπαθείς να ξεφύγεις.
Ψάχνουν να σε βρουν
Σ'αναζητουν
Δεν έχεις σπίτι
Ίσως δεν τρως
Ίσως δεν κοιμάσαι
Ίσως κινδυνεύεις
Δεν αναλογιζονται ωστόσο
Ότι αποτελούν
Αυτό που προσπαθείς να ξεφύγεις
Ψάχνουν να σε βρουν
Σ'αναζητουν
Ασφυκτική η αγάπη τους.
Κρύβεσαι
Ξέρεις ότι δεν θα σταματήσουν να σε αναζητούν.
Φοβάσαι τη μέρα που μπορεί να σε βρουν.
Σε θέλουν στη ζωή τους .
Άβουλο
Ανελεύθερο
Εγκλωβισμένο
Προστατευμένο
Προσπάθησες να απελευθερωθεί
Και προσπαθούν να σε βρουν
Για να σε ξανακλεισουν στο μπετινη φυλακή
Προτιμάς ωστόσο
Ένα πιο γρήγορα θάνατο
Από τη θανατηφόρα αγάπη τους.
Ψάχνουν να σε βρουν
Σ'αναζητουν
Κρύψου καλά αδερφέ...
Η ξεχασμένη γενιά 14820
Μερικές φορές ξεχνάμε
Ξεχνάμε το πόσο ιδιαίτεροι υπήρξατε
Ξεχνάμε το πόσο ιδιαίτεροι συνεχίζετε και είστε.
Δεν ξεχνάμε ωστόσο
Πόσο χρόνων είστε.
Ξεχνάμε τα ταλέντα σας.
Τις ιδιαιτερότητες σας.
Δεν ξεχνάμε ωστόσο
Το ποσό χρόνων είστε.
Ξεχνάμε το πόσο ανεξάρτητοι ήσασταν.
Πόσο δραστήριοι
Δεν ξεχνάμε ωστόσο
Πόσο χρόνων είστε.
Δεν μας επιτρέπουμε
Να το ξεχάσουμε...
Οδεύοντας στη δουλειά 10221 :
Νεκρική σιγή κάθε πρωινό στο τρένο .
Ξέρουμε συλλογικά
Να θρηνούμε
Μια ακόμη μέρα
Που χάσαμε.