Περι δημιουργικότητας

Περι δημιουργικοτητας . Ναι ...Νιωθω σαν να μιμουμαι την Καρι απο το “sex and the city’’ Καθε φορα που με κεντριζει μια αποψη απο τη καθημερινοτητα μου, αποφασιζω να γραψω για αυτην και να την αναλυσω. Σημερα λοιπον θα καταπιαστω με τη δημιουργικοτητα. Ειναι η δημιουργικοτητα πιο σημαντικη απο τη γνωση, οπως ειχε πει ο Αινσταιν? Σημερα ειδα ενα βιντεακι που αναλυει πως το σχολειο σκοτωνει τη δημιουργικοτητα. Δεν θα μπορουσα να συμφωνω πεισσοτερο. Η δημιουργικοτητα ηταν πεθαμενη μεσα μου μεχρι τα 20. Τωρα ειμαι 21. Τωρα εχω αρχισει να συνειδητοποιω τι παει να πει δημιουργικοτητα και ποσο σημαντικη ειναι στη καθημερινοτητα σου. Πως σε κανει να νιωθεις η δημιουργικη πλευρα του ευατου σου. Συνηθιζα να ακολουθω μια ρουτινα στη ζωη μου. Να δουλευω να πηγαινω σχολη, να διασκεδαζω και να μη δημιουργω-παραγω τιποτα. Απο τοτε ομως που τα ερεθισματα στη ζωη μου-ιδιαιτερως τα δημιουργικα- αρχισαν να αυξανονται και αρχισα να τα επιζητω, τοτε αρχισε να αναγεννιεται η χαμενη –ή διαφορετικά σκοτωμενη δημιουργικοτητα μου-. Αρχιζα να δημιουργω λοιπον. Αρχισα να ζωγραφιζω. Αρχισα να γραφω. Αρχισα να βγαζω φωτογραφιες . Αρχισα να γινομαι δημιουργικη. Δημιουργησα δικια μου σελιδα στην οποια μοιραζομαι τα ερεθισματα μου. Καπως ετσι ξανα-ξεκινησε. Και νιωθω ωραια. Ομως η δημιουργικοτητα , δεν μου βγαινει μονο σε αυτες τις οψεις της καθημερινοτητας μου. Απο τοτε που αναγεννηθηκε, με ακολουθα σε καθε χροια της καθημερινοτητας. Μεχρι και στη δουλεια μου. Δημιουργω. Παραγω πραγματα πρωτοτυπα. Δεν αντιγραφω απλως. Παιρνω ερεθισματα απο διαφορετικα πραγματα και παραγω κατι καινουργιο, το οποιο αποτελει προιον του ευατου μου και αρα μοναδικο. Και ναι , μπορω να παραδεχτω οτι αυτο το προιον ειναι πολυ καλυτερο! Το να ακολουθεις κατα γραμμα αποτελεσματικες αναμασημενες συνταγες δεν λειτουργει. Η μαλλον λειτουργει αλλα δεν με κανει να νιωθω ομορφα. Τωρα βρισκομαι σε μια μαχη καθημερινη και αναζητω ολο και περισσοτερα ερεθισματα που θα με κανουν δημιουργικη. Αναπνεω μεσα απο τη δημιουργικοτητα μου. Νιωθω οτι υπαρχω και οτι προσδιδω στο συνολο κατι διαφορετικο. Αλλα πανω απο ολα, νιωθω ολα. Παρολο που υπηρχαν παντα κομματια δημιουργικα μεσα μου, τα ειχα παραμερισει καθως δεν τα θεωρουσα σημαντικα. Μεσα στο ασυτο ανταγωνισμο και τη βιοπαλη, δημιουργικες οψεις του ευατου σου περνουν δευτερη μοιρα. Ετσι μεγαλωσα. Αυτο μου μαθανε. Το να νιωθεις καλα με τον ευατο σου δεν μετραει. Αυτο που μετραει ειναι να εχεις μια ανετη ζωη. Να εχεις μια δουλεια. Να εχεις ενα δικο σου σπιτι, ακομη και αν εισαι δυστυχισμενος. Το σχολειο ξεκαθαρα μεγαλωνει μη δημιουργικους πολιτες. Υπαρχει λειτουργικοτητα σε αυτο. Εγω ξεφυγα απο το μονοπατι αυτο. Βημα βημα ομως.

Και θα ξαναεπιστρεψω στη δημιουργικοτητα. Μετα απο μια μεγαλη παρεκβαση. Οι καθηγητες στο σχολειο ζητουν συγκεκριμενα πραγματα, συγκεκριμενς αποψεις, συγκεκριμενςς ιδεες. Αν παρεκκλινεις απο αυτες σε ξαναφερνουν στο ισιο δρομο. Κατι τετοιο συνεβη και σε μενα. Για αυτο η δημιουργικοτητα μου ηταν πεθαμενη για χρονια. Απο παιδι δεν εγραφα αυτα που επρεπε . Αυτα που επιζητουσαν οι καθηγητες. Με περιοριζαν . Οσο παρεκκλινα, τοσο πιο πολλα ορια μου εβαζαν. Δεν πρεπει να επεκταθεις περισσοτερο . Μεσα σε αυτα τα ορια. Οχι, αυτο δεν σχετιζεται με αυτο. Οχι αναφερεσαι σε κατι διαφορετικο. Οχι αυτη η ιδεα δεν ειναι ρεαλιστικη . Οχι οχι οχι. Ετσι γινεται με ολα τα παιδια. Αν οι μαθητες δεν εχουν τις ιδεες που οι καθηγητες αυταρχικα επιβαλλουν, δεν λειτουργει η κατασταση. Ετσι ολοι συμμορφωννονται και ολοι γινονται σαν αυτο που επιθυμει ο δασκαλος ο οποιος ειναι αντικτυπο τον ‘’πρεπει’’ και των οριων της κοινωνιας . Καθως για να παρει το τιτλο του δασκαλου, θα επρεπε να συμμορφωθει με συγκεκριμενα ‘’πρεπει’’. Ειμαι ομως και εγω δασκαλα. Ποσες δημιουργικοτητες εχω ηδη σκοτωσει χωρις καν να το προσεξω; Πως αποχαυνωνω και ευνουχιζω τις ιδεες των παιδιων? Οχι δεν συμφωνει με τη δικη μου αντιληψη . Τεμαχισμος. Ή προσπεραση. Ή παραλειψη.

Ποσες τυψεις και πόσο πονο νιωθω που συνεχιζω αυτη τη καταραμενη αλυσιδα;

7-12-17